17 Ağustos 1999 Gölcük depreminin üzerinden tam 23 yıl geçmiş ve bu zaman zarfında hiçbir ilerleme kaydedilmemiş. 1999 deprem felaketini yaşayıp o kadar kayıp verdikten sonra geçtiğimiz günlerde Cumhuriyet tarihindeki en büyük depremi yaşadık.
Bir memleket düşünün ki, dile kolay 23 senede gelişmek yerine gerileyen… Bir deprem ülkesi olarak önlemler alması, TOKİ konutlarına gösterdiği özeni bütün konutlarda göstermesi gereken… Halk yeni yapılmış çok sağlamdır diyerek, malzemesi çalınarak yapılmış binalardan evler satın alıyor, bir başka deyişle kendi ölümünü satın alıyor bu ülkede…
Çok canımız yandı. İnsanların aileleriyle birlikle göçük altında kaldığını, binaların kum taneleri misali çöküşünü seyrettik. Felaketlere karşı önlem alınıp tedbirli olunması için Türk milletinin canı daha ne kadar yanmalı? Kaç can daha gitmeli?
Gördüğümüz tablonun ağır olduğu bir gerçek… Türkiye’de yaşıyorsak depremlere karşı hazır olmamız gerekiyor. Yapı denetimleri sıkı tutulmalı.
Bu felaketin sorumluları kim? Bitişik nizami yapıların duvarını birbiri yerine kullanan, malzemeden çalan hırsız müteahhitler , yıkım kararı çıkması gerekirken ‘ buyrun , siz bu şekilde oturun’ diyen yetkili kişiler ve buna müsaade eden herkes yargı önünde hesap vermeli. Hepimizin canı daha önce yandı. Aynı filmin kasedini başa sarıp izledik. Ölümün soğukluğunu çok yakından hissettik. Yemek yemeye, sıcak yatağımızda uyku çekmeye, televizyon seyretmeye ve daha başka yaşamın günlük akışındaki şeyleri rahat rahat yapmaya utanır olduk. Zamanın ne denli değerli olduğunu, sevdiklerimizin bir gün var olup diğer gün olmayabileceğinin farkına vardık. Biz bunların farkındayız, siz tahmini ne zaman icraata geçersiniz?
